Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Τα κόκκινα λουστρίνια - Στέλλα Βρετού

         «Τα κόκκινα λουστρίνια» είναι ένα βιβλίο με μια όμορφη, καλοδουλεμένη γραφή στο οποίο η Νένα, η κεντρική ηρωίδα του, μας διηγείται την ιστορία της οικογένειάς της. Η αναδρομή της φτάνει τέσσερις γενιές πίσω ξεκινώντας με την ιστορία της προγιαγιάς της, της Ευανθίας, η οποία καταφτάνει από την Ζάκυνθο, μετά την ορφάνια της, στο σπίτι της θείας της, Ρουμπίνας, στην Πόλη. Στα Ταυτάλα, τη ρωμαίικη γειτονιά, θα μεγαλώσει, θα ονειρευτεί και θα παντρευτεί σε νεαρή ηλικία τον Γιάγκο, ο οποίος θα την οδηγήσει στην Οδησσό του 19ου αιώνα και θα δημιουργήσει μαζί της οικογένεια. Τα παιδιά της θα ολοκληρώσουν την ευτυχία και την ευημερία της ευκατάστατης οικογένειας γεμίζοντας το αρχοντικό τους ζεστασιά και αγάπη. Η ευτυχία τους θα κλονιστεί την στιγμή που η Κατιούσα θα μπει στην ζωή τους και θα την γεμίσει με επώδυνα μυστικά, μυστικά που θα επηρεάσουν τις γενιές που θα ακολουθήσουν….. Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση και τις συνέπειες που επωμίστηκε ο ελληνικός πληθυσμός της Οδησσού, η οικογένεια θα επιστρέψει στην Πόλη και θα εγκατασταθεί στο σπίτι στα Ταυτάλα προκειμένου τα μέλη της να φτιάξουν την ζωή τους απ' την αρχή. 
Με κοινό σημείο αναφοράς το σπίτι στην ρωμαίικη γειτονιά, η γιαγιά της Σαπφώ, η μητέρα της Ανθούλα και η θεία της Ουρανία θα βιώσουν τον έρωτα, την μητρότητα, την μοναξιά, την μελαγχολία που φέρει η απώλεια των μέχρι τότε κατακτημένων.....
         Μια ιστορία που μ’ άρεσε έως ένα σημείο, συγκεκριμένα μέχρι την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας του Παντέλου και του έρωτα του με την θεία της Νένας, την Ουρανίααν σταματούσε εκεί θα μπορούσαν Τα κόκκινα λουστρίνια να ήταν για ‘μένα ένα συμπαθητικό βιβλίο. Οι πολλές όμως δευτερεύουσες ιστορίες και η λεπτομερής ανάλυση τους με κούρασαν και με αποπροσανατόλισαν από την κεντρική υπόθεση του. Η πλοκή του δεν ήταν δεμένη ενώ θεωρώ πως κάποια κομμάτια θα μπορούσαν να απουσιάζουν μιας και πιστεύω πως δεν εξυπηρετούσαν και τόσο την εξέλιξη της υπόθεσης. Η ροή ήταν γρήγορη και η γραφή, όπως ανέφερα στην αρχή της ΒιβλιοΑναφοράς, όμορφη και καλοδουλεμένη. Στο σύνολο του λοιπόν για ‘μένα -και μόνο για ‘μένα- ένα μέτριο έως αδιάφορο βιβλίο.
Διαβάστε το……. σίγουρα θα με διαψεύσετε! 

Βαθμολογία 2/5

Βιογραφία Συγραφέως
Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Τα κόκκινα λουστρίνια
Συγγραφέας: Στέλλα Βρετού
Εκδ.: Ωκεανίδα
Ημερ.Εκδ.: Ιούνιος 2014
Σελ.:608


Δήμητρα Κωλέτη

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Τα Παλιά Ασήμια-Μαίρη Κόντζογλου

        «Τα παλιά ασήμια» της Μαίρης Κόντζογλου είναι το πρώτο βιβλίο της νέας τριλογία της, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και που εμένα με εντυπωσίασε και με κέρδισε απόλυτα με την ενδιαφέρουσα υπόθεση και την ζωντανή γραφή που συνάντησα στις σελίδες του. Η μοντέρνα και γλαφυρή γραφή –πολλές φορές νόμιζα πως βρισκόμουν σε μια παρέα και η συγγραφέας ή ο κάθε ήρωας μού ψιθύριζε ο ίδιος την ιστορία του βιβλίου. τόσο οικεία, τόσο ζωντανή ήταν!-, η γρήγορη ροή, οι χαρακτήρες που διακατέχονταν από ρεαλισμό, ρομαντισμό και ερωτισμό, οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της Καππαδοκίας του 19ου και του 20ου αιώνα καθώς και η Καππαδοκία του σήμερα με τα σπάνια φυσικά αξιοθέατα που τοποθετεί η συγγραφέας την ιστορία της οικογένειας Χατζηαβράμογλου αλλά κυρίως τα συναισθήματα και οι εικόνες που γεννιούνταν και ξεπηδούσαν αντίστοιχα από την πένα της Μαίρης Κόντζογλου είναι μερικά από τα στοιχεία που μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον, καθηλώνοντάς με έτσι στην ανάγνωση του. Οι ήρωες είναι απτοι-οικείοι, ήρωες που θες να ακούσεις την ιστορία τους, να νιώσεις την ψυχή τους. 
         Ανυπομονώ πραγματικά να κυκλοφορήσει η συνέχεια του καθώς οι ψηφίδες της υπόθεσης μόλις τοποθετήθηκαν μπροστά μας. Είμαι σίγουρη πως θα προσθέτουν και άλλες πολλές και συγκλονιστικές ψηφίδες στα βιβλία που θα ακολουθήσουν φτιάχνοντας έτσι ένα μωσαϊκό, στο οποίο η Ιστορία, η μυθοπλασία και τα χρώματα της Ανατολίας θα κυριαρχήσουν, μαγεύοντας μας με την αρμονία του.
       Είναι ένα πολυπρόσωπο βιβλίο, με δύο παράλληλες ιστορίες, οι οποίες μάλιστα καλύπτουν κάτι περισσότερο από έναν αιώνα (1899-2004), που με ταξίδεψε στην επιβλητική Καππαδοκία, που με έκανε να οσφρανθώ τις μυρωδιές του τόπου, να νιώσω και να βιώσω τα συναισθήματα των ηρώων......
Διαβάστε το…..! Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Συγχαρητήρια στην κα Κόντζογλου! Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο!

Λίγα λόγια για την  υπόθεση:

      Η Έλσα κάνει ένα ταξίδι στην Καππαδοκία, στην γενέτειρα γη της γιαγιάς της Σεβαστής, έχοντας στις αποσκευές της εκτός από τα απομεινάρια της κατάθλιψης που είχε περιέλθει μετά τον θάνατο του άντρα της Νικόλα και το ημερολόγιο της αγαπημένης της γιαγιάς. Εκεί θα συναντήσει τον γοητευτικό φωτογράφο Άλεξ και μαζί του θα περπατήσει, εν αγνοία της και εν αγνοία του, στους δρόμους που στο παρελθόν η πορεία ζωής των προγόνων τους ήταν συγκλίνουσα.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Το δικό μου top βιβλίων για το 2014!

  Βιβλίο...... Μ’αυτό....... πληροφορούμαστε, ψυχαγωγούμαστε, χαλαρώνουμε, ζούμε ζωές και γεγονότα που μας γεννούν αισθήματα πρωτόγνωρα και έντονα........., συγκινούμαστε, γελάμε, προβληματιζόμαστε, απαγκιστρωνόμαστε, έστω και για λίγο, από την καθημερινότητα και την ρουτίνα της......., το σημαντικότερο όμως από όλα; ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΜΕ!
Ταξιδεύουμε νοερά σε μέρη που ίσως δεν θα επισκεφτούμε ποτέ και σε εποχές που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Κυρίως όμως ταξιδεύουμε στα ενδότερα της ψυχής μας διεισδύοντας έτσι στα βάθη της και αναδύοντας, κατά την ανάγνωσή του, ό,τι φωλιάζει μέσα της.........
Τα βιβλία που μου χάρισαν τέτοιου είδους ταξίδια το 2014, το οποίο σε λίγες μέρες θα το αφήσουμε πίσω μας, είναι τα εξής:

1) "Ιάσμη", "Χατισέ" και "Σμύρνα" του Νίκου Γούλια! Η τριλογία Στα χρόνια της ομίχλης διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που με κάνουν να την χαρακτηρίσω ως Λογοτεχνία!

2)  "Ιμαρέτ" και "Άγιοι και δαίμονες" του Γιάννη Καλπούζου! Δυο υπέροχα ιστορικά βιβλία τα οποία χαρακτηρίζονται από ατμόσφαιρα, πληροφόρηση και ευαίσθητη προσέγγιση.

3) "Υπατία" και "Λιπεσάνορες:Τα χρόνια του φιδιού"του Δημήτρη Βαρβαρήγου! Άλλα δύο εξαιρετικά ιστορικά μυθιστορήματα από έναν συγγραφέα που έχει το χάρισμα να συνυφαίνει την Ιστορία και την μυθοπλασία αριστοτεχνικά.

4) "Ανεμώλια" και "Η αηδονόπιτα" του Ισιδώρου Ζουργού!  Η ανεμώλια είναι το βιβλίο με τον οποίο γνώρισα τον Ζουργό και λάτρεψα την πένα του. Η αηδονόπιτα είναι ένα εξαιρετικό ιστορικό βιβλίο που το απόλαυσα και το λάτρεψα πραγματικά και είναι το αγαπημένο μου του συγγραφέα!

5) "Η κλέφτρα των βιβλίων" Markus Zysak! Ένα τρυφερό βιβλίο που τοποθετείται χρονικά στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και που εμένα με συγκίνησε πάρα πολύ. Το δυνατό του σημείο είναι ο ίδιος ο αφηγητής της ιστορίας. Καταλληλότερο πρόσωπο δεν θα μπορούσε να επιλεγεί από τον συγγραφέα.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Στα χρόνια της ομίχλης: Σμύρνα - Νίκος Γούλιας

       Ιάσμη, Χατισέ, Σμύρνα…., τρεις γυναίκες που αν και ζουν η καθεμία σ’ άλλες μακρινές εποχές και φαινομενικά διαφέρουν, κατά πολύ η μια από την άλλη, εν τούτοις και οι τρεις αυτές γυναίκες γεννούν αισθήματα που σαγηνεύουν περνώντας μέσα από τα χρόνια της ομίχλης,  μέσα από την Ιστορία και τον έρωτα.
       Ο κύκλος των ιστοριών τους έκλεισε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο, από άποψη πλοκής, γραφής και συναισθημάτων, μέσα από το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας, αυτό της Σμύρνας, η ιστορία της οποίας μας ταξιδεύει από τα τέλη του 19ου αιώνα έως τις αρχές του 20ου βάζοντας στο κάδρο της ζωής της, εκτός από τον έρωτα και την σαγήνη που αποπνέει η προσωπικότητά της, τα πολεμικά σκηνικά των Βαλκανικών και της Μικρασιατικής Εκστρατείας καθώς και τον πόνο που έφερε ο ξεριζωμός του 1914 και του 1922 αντίστοιχα.
      Το γαϊτανάκι των προσώπων και των ιστοριών τους που συνάντησα στην Σμύρνα πλέκεται περίτεχνα από την ατμοσφαιρική, λυρική, ποιητική και καλοδουλεμένη γραφή του Νίκου Γούλια, προσφέροντάς μας έτσι ένα βιβλίο που η πλοκή του για ’μένα ήταν απρόσμενη και καθηλωτική. Πρόσωπα των δυο άλλων βιβλίων εμφανίζονται και πάλι δίνοντας το δικό τους στίγμα, παίζοντας  με την σειρά τους τον δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο -για ‘μένα όλα τα πρόσωπα και οι ιστορίες τους ήταν με τέτοιο τρόπο δοσμένα που με κάνει να τα θεωρώ όλα πρωταγωνιστές καθώς δεν υστερούσαν σε τίποτα από τους τρεις κεντρικούς ήρωες. Η σύνδεση όλων των ηρώων, και των τριών βιβλίων, είναι το λιγότερο εντυπωσιακή!
      Η ντοπιολαλιά που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας έπαιξε τον δικό της καθοριστικό ρόλο καθώς με βοήθησε να ενταχθώ στην εποχή και να νιώσω τον παλμό που κουβαλά κάθε γλωσσικό ιδίωμα. Όσο για τις περιγραφές, με τις εύστοχες παρομοιώσεις και τις όμορφες-ζωντανές λέξεις που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας, πολλές από αυτές ήταν τόσο απτές που αιωρούνταν από τις σελίδες του στήνοντας έτσι τον δικό τους χορό μπρος στα μάτια μου.

       Όταν διαβάζω μία τριλογία πολλές φορές θα πω πως το 1ο βιβλίο μ’ άρεσε περισσότερο από το 2ο ή το 3ο. Σπάνια θα πω πως μ’ άρεσαν όλα τα βιβλία της. Η μόνη φορά που το έχω κάνει, έως τώρα, είναι με την τετραλογία του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, Οι κόρες της λησμονιάς! Ε, νομίζω πως ήρθε η ώρα να το πω- και δικαιωματικά μάλιστα!- και για την τριλογία του Νίκου Γούλια, Στα χρόνια της ομίχλης. Και τα τρία βιβλία είναι εξαιρετικά και άρτια! Και η «Ιάσμη» και η «Χατισέ» και το τελευταίο βιβλίο της σειράς, η «Σμύρνα» μού πρόσφερε εκτός από την πληροφόρηση των ιστορικών γεγονότων και των ηθογραφικών στοιχείων που πλαισίωναν τις ιστορίες τους όλο εκείνο το ταξίδι που με μετέφερε στο λιμάνι της πραγματικής Λογοτεχνίας!

Διαβάστε την «Σμύρνα»! Διαβάστε την τριλογία Στα χρόνια της ομίχλης! Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα!!
Πολλά συγχαρητήρια στον Νίκο Γούλια!!

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Λιπεσάνορες: Τα χρόνια του φιδιού - Δημήτρης Βαρβαρήγος

       Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του νέου βιβλίου του Δημήτρη Βαρβαρήγου, «Λιπεσάνορες», η αίσθηση που αποκόμισα από αυτό είναι πως πρόκειται για ένα κείμενο με διαχρονική αξία. Οι αρετές που φωτίζονται από την ώριμη  και λυρική γραφή του συγγραφέα καθώς και η ευφυής ιδέα του, να βάλει δηλαδή 15 πνεύματα γυναικών, σαν άλλα μέλη χορού αρχαίας τραγωδίας, με την διαφορά ότι εδώ ήταν όλες κορυφαίες, να μας διηγηθούν τα αίτια, τις αφορμές και τα γεγονότα του Τρωικού πολέμου με εντυπωσίασαν και με κάνουν να χαρακτηρίσω τις «Λιπεσάνορες» ως ένα αριστουργηματικό Λογοτεχνικό κείμενο που παρασέρνει με την ομορφιά του τον αναγνώστη στα μονοπάτια του Μύθου, της Ιστορίας αλλά κυρίως σ’ αυτά που οδηγούν στην πραγματική Λογοτεχνία!
       Είναι ένα βιβλίο ατμοσφαιρικό και απόλυτα βιωματικό καθώς από το μοιρολόι των 15 αυτών γυναικών αφουγκραζόμαστε, συμμετέχουμε αλλά κυρίως συναισθανόμαστε την απελπισία,  τον πόνο της απώλειας, την δύναμη των αξιών που εκμηδενίστηκαν καθώς και την δίνη που φέρουν οι πόλεμοι, είτε αυτοί διεξάχθηκαν στην αρχαιότητα είτε στην σύγχρονη εποχή.
      Κάθε μία από τις 15 γυναίκες βγαίνει μπροστά και παίρνοντας το νήμα της αφήγησης από το σημείο που το άφησε η προηγούμενη μάς αφηγείται από την δική της ευαίσθητη οπτική γωνία, τον πόλεμο των Δαναών και των Τρώων, στήνοντας έτσι το Ομηρικό έπος της Ηλιάδας εκ νέου, προσφέροντάς μας επικές περιγραφές, μυθικούς έρωτες και συγκίνηση...
    Η περιγραφή της συνάντησης του Έκτορα και της Ανδρομάχης στα τοίχοι της Τροίας ήταν μεγαλειώδης και με συγκίνησε πολύ, η μονομαχία του Έκτορα με τον Αχιλλέα με καθήλωσε ενώ ο θρήνος της Εκάβης με συγκλόνισε.
      Διαβάστε τις «Λιπεσάνορες»,  τις μάνες, τις αδερφές, τις ερωμένες, τις θυγατέρες που με το μοιρολόι ψυχής τους καθηλώνουν, συγκινούν, νουθετούν, συνεπαίρνουν!!!
Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!! Αξίζει να διαβαστεί απ' όλο και περισσότερους!
Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα! Του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο!! 

Λίγα λόγια για την υπόθεση:
      Οι δρόμοι αλλάζουν, οι καιροί αλλάζουν, οι τρόποι αλλάζουν, αλλά ο σκοπός είναι ίδιος… Αυτή είναι η μοίρα των θνητών, η μοίρα μας, να αγωνιζόμαστε και να αντιστεκόμαστε… να πολεμάμε και να πέφτουμε, να πέφτουμε και να νικάμε.
Πάντα μπροστά μας, η αρχή μιας νίκης• κι ενός τέλους.