Απολαύστε την….
1. Από τις 11 Νοεμβρίου το νέο σας πόνημα, το «Θάλασσες μας χώρισαν», απέκτησε μια θέση στις προθήκες των βιβλιοπωλείων! Αφού σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο, θα σας ζητήσω να μας το παρουσιάσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τη φιλοξενία στη σελίδα σας. Το δεύτερο συγγραφικό μου παιδί «Θάλασσες μας χώρισαν» από τις εκδόσεις Διόπτρα είναι σαν μια νοητή συνέχεια του πρώτου μου βιβλίου «Μνήμες χαμένες στην άμμο» από τις εκδόσεις Κέδρος, και με αυτό θαρρώ πως κλείνει ένας κύκλος μέσα μου, σαν να έχω αποτίσει τρόπον τινά τον δικό μου φόρο τιμής σε κάποια ιστορικά γεγονότα. Μέσα σ’αυτό το ιστορικό πλαίσιο πλάθονται και οι ιστορίες των ηρώων. Θίγονται διάφορα θέματα όπως ο ξεριζωμός και η προσαρμογή στο νέο τόπο, η ζήλια που παραλύει και μεταμορφώνει, η απουσία της μητρικής αγάπης αν και θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη (η απέχθεια της μητέρας προς το ίδιο της το παιδί), η κατάθλιψη, ο πόνος που δίνει μια χωρίς ανταπόκριση αγάπη, η προδοσία, η οργή που οδηγεί σε απόγνωση και τελικά σε …φόνο! Οι ήρωές μου δοκιμάζονται και ωριμάζουν με επώδυνο τρόπο. Τα προσωπικά τους προβλήματα γίνονται αλυσίδες που τους βαραίνουν και τους οδηγούν στη διεκδίκηση της πολύτιμης Συγχώρεσης!
2. Ποιο ήταν το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό σας την υπόθεση του νέου σας βιβλίου «Θάλασσες μας χώρισαν»;
Το βιβλίο μου «Θάλασσες μας χώρισαν» γεννήθηκε από την αιφνίδια επιθυμία μου να υπηρετήσει δύο στόχους. Από την μια, να ταξιδέψει τον αναγνώστη σε μέρη που έχουν αγαπηθεί αλλά και σε χρονικές περιόδους που άφησαν τη σφραγίδα τους στο κοινωνικό-ιστορικό γίγνεσθαι, και από την άλλη για να καταδειχτούν ανθρώπινες συμπεριφορές υπό το βάρος δύσκολων περιστάσεων. Περισσότερα σχετικά με το ερέθισμα που έπλασε στο μυαλό μου την υπόθεση του νέου μου βιβλίου μπορείτε να βρείτε και στο blog των Εκδόσεων Διόπτρα.
3. Ποιος από τους ήρωες του νέου σας βιβλίου είναι ο αγαπημένος σας; Και ποιος σας ‘’ταλαιπώρησε’’, είτε ψυχολογικά, αφού απείχε πολύ από τον δικό σας ψυχισμό, είτε τεχνικά, να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;
Δεν ξέρω αν έχω αγαπημένο ήρωα στο νέο μου βιβλίο. Ταυτίστηκα με όλους, αγκάλιασα τα προτερήματα και τις αδυναμίες τους. Ακόμη κι αν κάποιος φαντάζει εκ πρώτης μισητός, εγώ δεν βιάζομαι να τον καταδικάσω. Ας μην ξεχνάμε ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ατελή και αυτό εμπεριέχει από μόνο του μια γοητεία. Δυσκολεύτηκα κάπως με μία από τις ηρωίδες μου που βίωσε την κατάθλιψη ύστερα από κάποια σημαντική απώλεια και παράλληλα ήρθε αντιμέτωπη με την χειρότερη προδοσία. Όλα αυτά τα άσχημα γεγονότα είναι πραγματικά δύσκολο να τα αντιμετωπίσει κάποιος, και το δίλλημά μου ήταν αν ύστερα από όλα αυτά η ηρωίδα μου θα γκρεμιζόταν ή θα έβγαινε πιο δυνατή. Θα το ανακαλύψετε όμως στο βιβλίο, ας μην πω παραπάνω!
4. «Μνήμες χαμένες στην άμμο» και «Θάλασσες μας χώρισαν»: δυο βιβλία που έχουν για υπόβαθρο εποχές που η Ιστορία παίζει ρόλο πρωταγωνιστικό! Τι είναι αυτό που σας μαγνητίζει, εκτός βέβαια από τα ιστορικά γεγονότα, και τοποθετείτε τους ήρωές σας σε εκείνες τις ιστορικές εποχές; Η εποχή μας, άραγε, είναι μια εποχή που μπορεί να σας εμπνεύσει;
Το πρώτο μου βιβλίο είχε σαν υπόβαθρο μια ιστορική εποχή για την οποία μου είχε μιλήσει η γιαγιά μου, που ήταν από την Πόλη. Το δεύτερο βιβλίο μου, αν και πραγματεύεται τελείως διαφορετικό θέμα, ωστόσο για μένα αποτελεί μια συνέχεια και ένα κύκλο που κλείνει. Αυτή την περίοδο γράφω κάτι πιο σύγχρονο και ελπίζω να αγγίξει τους αναγνώστες όπως τα προηγούμενα. Εξάλλου το νεανικό μου μυθιστόρημα που θα βγει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο «Αγάπα το ή παράτα το» διαδραματίζεται στη σημερινή εποχή. Αφηγείται την ιστορία τριών εφήβων που βιώνουν την οικονομική κρίση στο πετσί τους, μιλάει επίσης για τον σχολικό εκφοβισμό και τη διεκδίκηση της πολύτιμης ευτυχίας ακόμη κι όταν όλα πάνε στραβά!
5. Πείτε μας τα συναισθήματα ή τις σκέψεις που σας συντρόφευαν την στιγμή που γράφατε την λέξη Τέλος στην ιστορία του «Θάλασσες μας χώρισαν».
Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο μου νιώθω την ικανοποίηση και την ανακούφιση που βιώνει κάποιος όταν ολοκληρώνει κάτι για το οποίο κόπιασε κι αφιέρωσε ένα μέρος του εαυτού του. Την μεγάλη χαρά όμως και την υπερδιέγερση τις νιώθω πάντα στις αρχές του βιβλίου, όταν κάνω την απαραίτητη έρευνα, όταν μπαίνω στη θέση των ηρώων μου προσπαθώντας να καταλάβω ποια θα είναι η εξέλιξή τους.
6. Ποιος διαβάζει για πρώτη φορά το βιβλίο σας ή κάποιες από τις πρώτες σελίδες του από το οικείο περιβάλλον σας; Δέχεστε την όποια κριτική του και επηρεασμένη από αυτή σπεύδετε να διορθώσετε τις όποιες παρατηρήσεις του -αν φυσικά υπάρχουν!- ή είστε ‘’αμετακίνητη’’ σε ότι έχετε γράψει;
Για να πω την αλήθεια, έχω μια καλή φίλη που ανήκει στο αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνομαι, κι έχω αναθέσει σε εκείνη το «δύσκολο καθήκον» της πρώτης αξιολόγησης. Φυσικά μου κάνει παρατηρήσεις τις οποίες και «κρίνω» κατάλληλα, αν και οφείλω να παραδεχτώ πως συνήθως έχει δίκιο. Τσούζει η κριτική ακόμη κι αν προέρχεται από αγαπημένο πρόσωπο, ίσως τότε πιο πολύ, όμως είναι απαραίτητη για να βελτιωθείς και εμείς οι συγγραφείς πρέπει να ευγνωμονούμε τα πρόσωπα που θα ασχοληθούν με το έργο μας και θα μας «ξεστραβώσουν»!
7. Οι κριτικές που υπάρχουν για τα έργα σας είναι κάτι παραπάνω από επαινετικές! Όλη αυτή η αγάπη σίγουρα θα σας χαροποιεί και θα σας οπλίζει με αισιοδοξία για τα μελλοντικά σας βήματα.
Όταν γράφεται σκέφτεστε το αναγνωστικό σας κοινό και το τι θα του άρεσε περισσότερο και αυτό γράφετε ή αυτές οι πρακτικές, θα έλεγα, σκέψεις δεν έχουν καμία θέση την ώρα της γραφής;
Ασφαλώς και τα θετικά σχόλια του κόσμου οπλίζουν με δύναμη και αισιοδοξία κάθε συγγραφέα και ομολογώ πως, συνεπαρμένη κάποιες φορές, μπήκα στον πειρασμό να γράψω για κάτι που κατά τη γνώμη μου θα άρεσε περισσότερο στους αναγνώστες, ωστόσο όταν βρίσκομαι μπροστά από τον υπολογιστή γράφω τελικά αυτό που αρέσει σε μένα και μόνο. Μονάχα έτσι μπορώ να φανώ πιστή σε ό,τι είναι αυτό που με έσπρωξε εξαρχής στη συγγραφή. Το σέβομαι και με σέβεται!
8. Πότε ήρθε η συγγραφή στην ζωή της Ιφιγένειας Τέκου; Ποια ανάγκη τής ικανοποιεί;
Νομίζω πως από τότε που ήμουν μικρή μου άρεσε να γράφω. Ημερολόγια, ποιήματα, διάφορα. Πάντα λάτρευα τα βιβλία και διάβαζα μανιωδώς τους αγαπημένους μου λογοτέχνες, όμως δεν είχα φανταστεί-πώς θα μπορούσα!- πως κάποτε θα γράφω κι εγώ! Η ευκαιρία μου δόθηκε όταν στην πρώτη μου εγκυμοσύνη αναγκάστηκα να μείνω καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι για πολλούς μήνες. Επειδή είμαι άνθρωπος που δεν του αρέσει το καθισιό, πήρα ένα λάπτοπ και άρχισα να γράφω, στην αρχή για πλάκα και μετά αυτή η πλάκα έγινε τρόπος ζωής, απαραίτητη σαν τον αέρα που αναπνέω.
9. Το πρώτο σας βιβλίο εκδόθηκε πριν από έναν χρόνο. Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο συγγραφέα να βρει εκδότη που θα τον εμπιστευτεί και θα εκδώσει το πρώτο του έργο;
Πράγματι το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε πριν από σχεδόν ενάμιση χρόνο από τις εκδόσεις Κέδρος. Μέχρι να ενδιαφερθεί κάποιος εκδοτικός για το πρώτο μου βιβλίο, αλλά και στην πορεία, συνάντησα δυσκολίες, πήρα απογοητεύσεις καθώς είδα πως ο δρόμος της συγγραφής δεν είναι στρωμένος με ρόδα, ειδικά στην εποχή μας, όμως δεν τα παράτησα. Αυτό θεωρώ πως είναι και το κλειδί. Να επιμένεις, να μην αποθαρρύνεσαι, να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και να παλεύεις για αυτό που αγαπάς. Βασική προϋπόθεση είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις, να σε τρέφει η ίδια η γραφή και όχι το αποτέλεσμά της. Προσωπικά ξέρω πως θα έγραφα ακόμα και αν δεν εκδιδόταν ποτέ κανένα βιβλίο μου γιατί η συγγραφή είναι πρωτίστως δική μου ανάγκη.
10. Μέσα στο γραπτό σας βάζετε αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Νομίζω πως βάζω και αυτοβιογραφικά στοιχεία, δεν γίνεται όμως σκόπιμα. Είναι λογικό όταν έχεις ζήσει εσύ ο ίδιος κάποιες καταστάσεις να ταυτίζεσαι περισσότερο με τον εκάστοτε ήρωά σου και να μπορείς να «μιλήσεις» καλύτερα εκ μέρους του.
11. Στον καιρό της Κρίσης η Λογοτεχνία και η ανάγνωσή της τι μπορεί να δώσει στον μέσο πολίτη;
Από τότε που η μαγική λέξη «κρίση» αποτυπώθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο και έγινε σημείο αναφοράς ηρωικών επανεκκινήσεων, νομίζω πως δόθηκε το τελειωτικό χτύπημα σε μια σχετικά ρηχή ελληνική λογοτεχνία που ασφυκτιούσε. Δυστυχώς η καταρράκωση της χώρας δεν δημιούργησε την ανάγκη για επεξεργασία αυτής της εμπειρίας με την συνδρομή της λογοτεχνίας ή και για ανύψωση του ηθικού, όπως σε παλαιότερες εποχές. Ωστόσο εγώ πιστεύω πως η οικονομική κρίση δεν πρέπει να επεκταθεί σαν γάγγραινα και να πλήξει το βιβλίο. Το βιβλίο αποτελεί φθηνή διασκέδαση σε σχέση με την πνευματική εξύψωση (ανάλογα με το είδος του βιβλίου) που προσφέρει.
12. Ποιο βιβλίο σάς επηρέασε και έμεινε χαραγμένο στη μνήμη σας αφού πιστεύετε πως και αυτό διαμόρφωσε την σκέψη σας;
Μεγάλωσα διαβάζοντας Καζαντζάκη και νομίζω πως όλα τα έργα του, ειδικά η Ασκητική, η Αναφορά στον Γκρέκο και με διαφορετικό τρόπο η Οδύσσεια, βοηθησαν την σκέψη μου να ωριμάσει και μου άνοιξαν δρόμους που ούτε φανταζόμουν. Αν μου τη διαμόρφωσαν, δεν ξέρω, ίσως σε κάποιο βαθμό.
13. Ο αγαπημένος σας σύγχρονος συγγραφέας; Και κλασσικός;
Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς και επειδή δεν θέλω να παραλείψω κάποιον από τους εξαίρετους σύγχρονους Έλληνες-από παλαιότερους και διαχρονικούς έχω ήδη αναφέρει τον Καζαντζάκη θα προσθέσω και τον Λουντέμη-, θα αναφερθώ στους ξένους. Cercas Xavier, Roberto Bolano, Paul Auster, Ayn Rand, Joseph Roth, Margaret Atwood, Henry James, Ethan Canin, Toni Morrison, Semprun Jorge, Javier Marias, Mark Twain, Pessoa, Padura, Thomas Hardy κ.α. Τελικά είπα αρκετούς και έχω πολλούς ακόμη.
14. Προτείνετε μας ένα βιβλίο!
Θα προτείνω στους αναγνώστες απλά να διαβάσουν όποιο βιβλίο τους ενδιαφέρει πιο πολύ και να αντλήσουν όσα περισσότερα μπορούν από αυτό.
15. Θα κάνω την ερώτηση που κάνω στους φίλους που ξέρω πως διαβάζουν: Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο μόλις τέλειωσα το «Και με το φως του λύκου επανέρχονται» της συγγραφέως κυρίας Ζ. Ζατέλλη και τώρα ξεκίνησα το «Πέρα από τα παλιά ασήμια» το τρίτο μέρος της τριλογίας της συγγραφέως κυρίας Μαίρης Κόντζογλου.
16. Πείτε μας μια φράση που σας εκφράζει και αποτελεί για σας μότο ζωής;
Για να πετάξεις, πρέπει πρώτα να μάθεις να στέκεσαι όρθιος. Το είπε ο Νίτσε.
17. Στο ερωτηματολόγιο μου ρωτώ σχεδόν πάντα τους συγγραφείς για τα επόμενα συγγραφικά τους βήματα. Με εσάς όμως δεν θα κάνω το ίδιο, μιας και οι ήρωες του νέου σας πονήματος φαντάζομαι πως κατακλύζουν ακόμη την σκέψη σας. Θα αρκεστώ λοιπόν στο εξής ερώτημα: Πείτε μας ένα θέμα που θα θέλατε οπωσδήποτε να ασχοληθείτε σε κάποιο από τα επόμενα βιβλία σας;
Αυτό που μπορώ να αποκαλύψω είναι μονάχα ότι το βιβλίο που ολοκλήρωσα το καλοκαίρι αλλά και το βιβλίο που μόλις έχω ξεκινήσει έχουν σύγχρονο θέμα. Ελπίζω κι αυτά με τη σειρά τους να αγαπηθούν από τους αναγνώστες.
18. Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για τον χρόνο που διαθέσατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου θα ήθελα να δώσετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες σας.
Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ για τις εύστοχες ερωτήσεις σας. Αυτό που θα’θελα να περάσω, αν μου επιτρέπεται, στους αναγνώστες είναι το εξής: Η μόνη ηδονή που μένει ατιμώρητη είναι το διάβασμα. Ας διαβάσουμε λοιπόν όσο καλύτερα μπορούμε.
****
Βιογραφία συγγραφέως:
Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όμορφες γειτονιές της Άνω Κυψέλης. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, έκανε μεταφράσεις και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Κέδρος με τίτλο Μνήμες χαμένες στην άμμο και το δεύτερο από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο Θάλασσες μας χώρισαν.
Δήμητρα Κωλέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου