Η Ομάδα Λόγου συζητά με την συγγραφέα Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη!

    Αυτή την φορά οι ΒιβλιοΑναφορες αναρτούν μια συνέντευξη που διαφέρει από όλες όσες μέχρι τώρα έχουν φιλοξενήσει: Η αγαπημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη απαντά στο ερωτηματολόγιο, όχι των ΒιβλιοΑναφορών αλλά της ''Ομάδας Λόγου'' της Δανειστικής Βιβλιοθήκης του Πολιτιστικού Συλλόγου Εξαμιλών! Για εμάς στην Βιβλιοθήκη η κυρία Τσορώνη είναι από τις αγαπημένες μας και ξεχωριστές συγγραφείς ενώ τα βιβλία της, τα οποία κοσμούν τα ράφια της Δανειστικής μας Βιβλιοθήκης, έχουν αγαπηθεί και επιλεχθεί για ανάγνωση από όλο και περισσότερους αναγνώστες!

      Έχοντας για φόντο την μαγεία των Χριστουγέννων, διαβάζοντας την ακόλουθη συνέντευξη, για την οποία εγώ καθώς και η Ρούλα Δρίτσουλα, η Κατερίνα Τσουκάτου και η Αφροδίτη Δρίτσουλα, ευχαριστούμε θερμά τη συγγραφέα που, παρόλο τις χριστουγεννιάτικες υποχρεώσεις της, διέθεσε τον πολύτιμο χρόνο της, ώστε να πραγματοποιηθεί, θα έρθετε λίγο πιο κοντά στο έργο και την προσωπικότητά της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη! 

Διαβάστε την λοιπόν!

Δ.Κ: Στον «Αϊ-Βασίλη με ουρά», το κλασικό παραμύθι «Τα 3 γουρουνάκια» σας έδωσε το έναυσμα, ώστε να περάσετε στους μικρούς σας αναγνώστες ένα σπουδαίο μήνυμα, αυτό της Προσφοράς. Με ποιο άλλο κλασικό παραμύθι θα θέλατε να ασχοληθείτε σε κάποια από τα επόμενα βιβλία σας ώστε να περάσετε ένα νέο μήνυμα; Και ποιο μήνυμα θα ήταν αυτό;

Μόλις τελείωσα μια ιστορία βασισμένη σε έναν μύθο του Αισώπου που, ωστόσο, δε μου επιτρέπεται να αποκαλύψω τον τίτλο. Έχω διαφοροποιήσει έτσι την υπόθεση, ώστε αβίαστα να βγαίνει το μήνυμα ότι, όταν υπάρχουν δύο ακραίες θέσεις, η αλήθεια βρίσκεται πάντοτε στη μέση.  Ο αναγνώστης θα αντιληφθεί και άλλες προεκτάσεις που δίνω εγώ, αλλά καλύτερα να περιμένουμε στα τέλη της άνοιξης την κυκλοφορία του βιβλίου.

Α.Δ: Τα παιδικά βιβλία σας έχουν συνήθως ήρωες ζωάκια! Θεωρείτε ότι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στα παιδιά γίνονται πιο κατανοητά μέσω των ζώων και γι' αυτό τα χρησιμοποιείτε;

Οι ήρωες στα περισσότερα από τα εβδομήντα βιβλία που έχω γράψει είναι, πράγματι, ζώα. Και αυτό οφείλεται σε συνειδητή επιλογή, όχι μόνο γιατί τα ζώα αρέσουν στα μικρά, αλλά και επειδή εκτιμώ πως μέσα από τα καμώματα και τα σουσούμια τετράποδων και φτερωτών φίλων μας μπορώ, σε ανώδυνα για τα παιδιά περιβάλλοντα, να προβάλω αρκετές από τις πανανθρώπινες αξίες, τις αδυναμίες ή το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, αλλά και σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.

Α.Δ: Αλήθεια με τι κριτήρια επιλέγετε κάθε φορά το ζωάκι ήρωά σας; Προσπαθείτε να κάνετε τα "παρεξηγημένα "ζωάκια, όπως ο λύκος στο τελευταίο σας βιβλίο, πιο αγαπητά;

Το δικό μου top βιβλίων για το 2017!

         Η χρονιά φεύγει σιγά σιγά, κι όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, μια ανασκόπηση επιβάλλεται. Ως βιβλιοφιλικό blog, η ανασκόπηση μου δεν θα μπορούσε να μην εστιάσει στις αναγνωστικές μου και μόνο(!) επιλογές για το 2017! Άλλωστε μέσα στη χρονιά, το βιβλίο, για άλλη μια φορά, είχε την  δική του ξεχωριστή θέση στην ζωή μου -αν και για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να του αφιερώσω κι άλλο χρόνο- μιας και μαζί του κατάφερα να αισθανθώ, να βιώσω,να ταξιδέψω νοερά σε μέρη και εποχές εγκλωβισμένες στο παρελθόν! 

      Έτσι η λίστα με τα top αναγνώσματά μου για το 2017 είναι εδώ και είναι η ακόλουθη: 

1. Ιστορικό Μυθιστόρημα: Ιδιαίτερη αδυναμία! Τρεις υπέροχες επιλογές: «Πορφυρό ποτάμι» της Σόφης Θεοδωρίδου, «Οι δρόμοι της καταιγίδας #1 Θυσία» της Άννας Γαλανού και το «Κάποτε στη Σαλονίκη» της Μεταξίας Κράλλη

2. Η γραφή της Πασχαλίας Τραυλού γι’άλλη μια φορά με ταξίδεψε με δύο εξαιρετικά βιβλία γι’ αυτή την χρονιά: «Κλειδωμένο συρτάρι» και το «Ήθελα μόνο ένα αντίο»

3. «Οι Μαγεμένες» της Μαίρης Κόντζογλου και το «Όταν έφυγαν τ’άγάλματα» της Αγγελικής Δαρλάση (εφηβική λογοτεχνία) στις σελίδες των οποίων τα αγάλματα, η πολιτιστική μας κληρονομιά και η Ιστορία πρωταγωνιστούν και συγκινούν! 

4. «Σάσενκα» του Simon Montefiore και «Το αγόρι με την ριγέ πιτζάμα» του John Boyne και τα δυο μου πέρασαν το ζοφερό κλίμα των απολυταρχικών καθεστώτων καθώς και του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. 

5.  «Λίγες και μία νύχτες» του αγαπημένου λογοτέχνη Ισίδωρου Ζουργού! Για άλλη μια φορά με ταξίδεψε στην Λογοτεχνία!

6. Η αστυνομική σειρά βιβλίων του Larsson: «Το κορίτσι με το τατουάζ», Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά και Το κορίτσι στη φωλιά της σφήγκας . Δεν είμαι fan της αστυνομικής λογοτεχνίας κι όμως με καθήλωσαν! Λάτρεψα την ηρωίδα τους!  

7. Και το παιδικό, κι όχι μόνο(!), βιβλίο του Βαγγέλη Ηλιόπουλου «Το Γιατί των παιδιών φέρνει την Ελπίδα»

****

     Αυτή είναι για εμένα η λίστα με τα καλύτερα βιβλία, από το σύνολο όσων έχω διαβάσει, για το 2017! Η δικιά σας ποια είναι; 

     Καλές γιορτές σ’ όλους! Το 2018 να φέρει στον κόσμο ειρήνη και ευημερία. Και σε όλους εμάς τους βιβλιόφιλους πολλά, πολλά βιβλία!

Σημείωση: Πατώντας στο τίτλο μεταφέρεστε στον αντίστοιχο σχολιασμό μου.

Καλή Χρονιά!

Δήμητρα Κωλέτη

Γιορτινές ΒιβλιοΑναφορές!

      Ο Δεκέμβρης με τα Χριστούγεννα, τα λαμπιόνια και την ζεστή του ατμόσφαιρα είναι εδώ!  Μ’ ένα βιβλίο στο χέρι νομίζω πως η εικόνα αυτή είναι πλήρης και ιδανικότερη όλων. Όταν δε αυτό το βιβλίο είναι παιδικό και το αφηγείστε στα παιδιά και στα ανίψια σας -όπως εγώ!- που κουρνιάζουν στην αγκαλιά σας, ε(!) τότε τα Χριστούγεννα και η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας γι’ αυτά αποκτούν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας! 

     Καθίστε λοιπόν κοντά στο φωτισμένο δέντρο, πάρτε στην αγκαλιά σας τα μικρά στολίδια της ψυχής σας και διαβάστε τους το: Αϊ-Βασίλης με ουρά. 

     Ο λύκος και τα τρία γουρουνάκια του γνωστού λαϊκού παραμυθιού πρωταγωνιστούν στις σελίδες του νέου βιβλίου της αγαπημένης συγγραφέως παιδικών βιβλίων Γιολάντας Τσορώνη και ανατρέπουν τα όσα ξέρουμε για τον ρόλο του λύκου στα παραμύθια, δίνοντάς μας μηνύματα για την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και την ΠΡΟΣΦΟΡΑ.

     Ο λύκος παραμονή Πρωτοχρονιάς είναι άρρωστος. Βήχει. Βήχει πολύ. Γυρνώντας από τον γιατρό πίνει το φάρμακό του καθώς θέλει να γίνει γρήγορα καλά, μιας και φοβάται πως ο δυνατός του βήχας μπορεί να τρομάξει τον Αι-Βασίλη και να μην τον επισκεφθεί. Λίγο πριν φτάσει όμως στην φωλιά του επιδίδεται στην αγαπημένη του ασχολία: φυσά τα σπιτάκια των γουρουνιών. Τα πρώτα δύο γι’ άλλη μια φορά πέφτουν. Τα δύο γουρουνάκια τρέχουν στον αδερφό τους με το πέτρινο σπιτάκι. Το συγκεκριμένο όμως γουρουνάκι είναι άρρωστο κι αυτό... Ο λύκος πλησιάζει. Κοιτά από το παράθυρο και του τρέχουν τα σάλια από την πείνα αντικρίζοντας μαζεμένα τα τρία ζουμερά γουρουνάκια. Ξαφνικά όμως ακούει τον βήχα του άρρωστου γουρουνιού και σαν άλλος Άγιος Βασίλης κατεβαίνει από την καμινάδα.

       Θα φέρει άραγε δώρα; Η τον πανικό όπως πάντα;

     Απολαμβάνω πάντα τα βιβλία της κας Τσορώνη! Το ίδιο έγινε και με τον Αϊ-Βασίλης με ουρά! Η εικονογράφηση ήταν εξαιρετική! Απέδωσε άψογα το κείμενο.

🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️❄️✨📖🎄☃️

Η αναζήτηση-Νίκος Θέμελης

     «Η αναζήτηση» του Νίκου Θέμελη είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα και σ’ αυτό μας παρουσιάζεται η πορεία του κεντρικού ήρωα, του Νίκου, που τοποθετείται χρονικά στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου με τον ελληνισμό της Σμύρνης να πρωταγωνιστεί. Η ζωή του δίνεται μέσα από τις αφηγήσεις έξι διαφορετικών ανθρώπων, οι οποίες και δημιουργούν κομμάτι κομμάτι εντέλει το παζλ της ζωής του Νικολή-εφέντη. Αν και κάποιες αφηγήσεις τράβηξαν σε μάκρος κάνοντας την σύνδεση με τον ήρωα και την προηγούμενη αφήγηση να απέχει κατά πολύ, βρήκα εν τούτοις ιδιαίτερο και πρωτότυπο συγγραφικό τέχνασμα το να περνά η πορεία του ήρωα μέσα από το πρίσμα έξι διαφορετικών ανθρώπων. Οι αφηγήσεις των έξι αφηγητών (όλες πρωτοπρόσωπες), με την δική τους ξεχωριστή πορεία και αναζήτηση συνθέτουν ένα κείμενο που στην ουσία δεν έχει μόνο έναν ήρωα αλλά πολλούς περισσότερους. Η γλώσσα του κειμένου ήταν εξαιρετική, με περιγραφές που με έκαναν να κάνω εικόνα τα γραφόμενα του συγγραφέα και με ύφος που θύμιζε κάτι από πεζογράφο μιας περασμένης όμορφης εποχής.

     Η πρώτη αφήγηση ξεκινά με τον ίδιο τον Νίκο που μας μιλά για την παιδική του ηλικία και την ζωή του στα Ζαγόρια της Ηπείρου, εκεί δηλαδή που ο Νίκος μεγαλώνει απότομα μετά το φευγιό του πατέρα του και αναζητά την αλήθεια για τον κόσμο των μεγάλων. Εκεί που παίρνει την απόφαση να βγει στην στράτα και να αναζητήσει τις απαντήσεις μέσα από την δική του πορεία, η οποία ξεκινά στα δεκαεφτά του όπουβ μπαρκάρει κι αρχίσει το σεργιάνι στον κόσμο. Μα και στην ψυχή του.

     Στην συνέχεια την σκυτάλη της αφήγησης παίρνει ο Αρχιμάστορας, ο οποίος είχε συναντήσει τον Νίκο στα Ζαγόρια μιας και είχε χτίσει το πατρικό σπίτι της οικογένειας. Ο Αρχιμάστορας λοιπόν συναντά τον Νίκο μετά λίγα χρόνια αφότου μπάρκαρε τυχαία στην Μυτιλήνη που αναπτύσσεται εκείνη την περίοδο. Επαύλεις, εξοχικά, δημόσια κτήρια, χαμάμ και πέτρινα ελαιοτριβεία χτίζονται και αποτυπώνουν την ανάπτυξη και τον πλούτο του νησιού. Σ’ αυτό το νησί ο Νίκος θα δουλέψει μαζί με τον Αρχιμάστορα, θα γνωρίσει τον επόμενο αφηγητή, τον Βάιο, και θα αρχίσει να παρουσιάζει μέσα από τις πράξεις του τις όμορφες πτυχές που έχει ο χαρακτήρας του. Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο η ενέργεια του να θάψει, μαζί με τους φίλους του, την πολιτιστική κληρονομία που απειλούνταν από την άγνοια και την απληστία των σύγχρονών του με συγκίνησε και μου θύμισε το χρέος που έχουμε απέναντι σ’ αυτήν.