Τρίτη 10 Απριλίου 2018

Γυναίκες της μικρής πατρίδας-Θοδωρής Παπαθεοδώρου

     Αρετή και Φωτεινη, γυναίκες της Μακεδονίας, γυναίκες για την Μακεδονία, γυναίκες που μας μιλούν με θάρρος, τόλμη, ήθος και ψυχή για την σκλάβα Μακεδονία και τον Αγώνα της για την λευτεριά, έναν αγώνα που οι χειρισμοί των πολιτικών φοβούμαι πως θυσιάζεται στον βωμό της εξουσίας και της ψηφοθηρίας της...

  Ο αγαπημένος συγγραφέας Θοδωρής Παπαθεοδώρου, μετά από την εξιστόρηση του Εμφυλίου με τις Κόρες και τις Μάνες της λησμονιάς και της άδειας αγκαλιάς αντίστοιχα καθώς και των πέτρινων χρόνων της Χούντας των Συνταγματαρχών μέσα από τις σελίδες της εξαιρετικής διλογίας «Ζωές του Φθινοπώρου», στο νέο του πόνημα, στις «Γυναίκες της μικρής πατρίδας» μας ταξιδεύει με την βοήθεια των ηρώων του στη Μακεδονική γη και στον Αγώνα της, με τα καμένα χωριά, τις βιαιοπραγίες και τις αιματηρές προσπάθειες προσάρτησης τους στην Εξαρχία να πρωταγωνιστούν και να στέκουν τροχοπέδη στην ζωή των ηρώων και του Ελληνισμού.

     Μετά τα όμορφα λόγια της εισαγωγής: ...αγαπώ απλώς την πατρίδα και... περηφάνια νιώθω γι' αυτή και βαθύ σεβασμό για τη λαμπρή Ιστορία της. Γιατί τούτα τα σύνορα, όπου δεκάδες χιλιάδες πρόγονοί μας έχασαν το αίμα τους για να τα υπερασπιστούν, τούτο το κομμάτι γης που ονομάζουμε πατρίδα δεν είναι μια λέξη χωρίς ουσία, δεν είναι κούφιος λόγος. Αν αμφιβάλλετε, ρωτήστε έναν άνθρωπο που δεν έχει..., η ιστορία ξεκινά με το πρώτο κεφάλαιο να μας συστήνει τους ήρωες τοποθετώντας τους στο λυκαυγές του 19ου αιώνα και να φτάνει σιγά σιγά έως και τα αιματηρά γεγονότα του 1903...

     Με την Αρετή να έρχεται στη ζωή και να εγκαταλείπεται στο βρεφοκομείο Αθηνών, να ζει τα πρώτα τέσσερα χρόνια της ζωής της στο ψυχρό περιβάλλον του ορφανοτροφείου και να υιοθετείται εν τέλει από την Καλλιόπη Λάσκαρη, την θεία του Ίωνα Δραγούμη, του ανθρώπου που της εμφυσεί την αγάπη για την πατρίδα, τα ιδανικά, τις αξίες καθώς και την λευτεριά των αλύτρωτων εδαφών της. Η γαλούχηση του ξαδέρφου της θα την κάνει λοιπόν να γίνει κι εκείνη ενεργό μέλος του Μακεδονικού Αγώνα, μιας κι όταν ο φιλόπατρις και διορατικός Ίων Δραγούμης θα την καλέσει να ανέβει στη πολύπαθη μακεδονική γη και να διδάξει, ούσα διδασκάλισσα, την ελληνική γλώσσα σε σχολεία και χωριά που η Εξαρχία πνίγει στο αίμα, η Αρετή θα αφήσει χωρίς δεύτερη σκέψη τις ανέσεις που της παρέχει η οικογένειά της και η Αθήνα των περιπάτων και των κοσμικών και φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και θα αναλάβει τον σπουδαίο ρόλο να μεταλαμπαδεύσει στα φοβισμένα μα διψασμένα για μάθηση Μακεδονόπουλα, την γνώση της ελληνικής παιδείας...
     Με την Φωτεινή να μεγαλώνει στην Ανατολική Ρωμυλία, να παίρνει τα ηνία του νοικοκυριού μετά τον θάνατο της μητέρας της, να μεγαλώνει με αγάπη τον μικρό της αδερφό μαζί με τον γιατρό πατέρα της που της παραδίδει τις γνώσεις και την αγάπη για την ιατρική και την φροντίδα όσων υποφέρουν. Οι βιαιοπραγίες όμως των Βούλγαρων θα αναγκάσει την τριμελή οικογένεια να εγκαταλείψει την Φιλιππούπολη το 1897 και να εγκατασταθεί στην Θεσσαλονίκη. Στο δρόμο του ξεριζωμού η νεαρή Φωτεινή θα χάσει τον αδερφό της και μαζί του την όποια αθωότητα της ηλικίας της. Κι όσο τα χρόνια θα περνούν η Φωτεινή θα μεγαλώνει και θα αποκτά ιδεώδη και ιδανικά, τα οποία θα την εντάσσουν κι αυτή στον αγώνα για την λευτεριά της Μακεδονίας...

      Αρετή και Φωτεινή, γυναίκες με ζωές παράλληλες, ζωές που τις ενώνει η κοινή αγάπη για την πατρίδα, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια, ζωές που τις ενώνει και κάτι που το αγνοούν.... ζωές που τις ενώνει η αγάπη κι ο έρωτας για τον Μάνο Παπαδάκη, τον Κρητικό που έχοντας βιώσει την λαίλαπα της τούρκικης χαντζάρας πολεμά κι αυτός με την σειρά του για την Μακεδονία..., ζωές που τις ενώνει η ανιδιοτέλεια και η υπερηφάνεια...

       Η βιωματική γραφή του Θοδωρή Παπαθεοδώρου με τις παραστατικές περιγραφές και τις εικόνες της με έκανε κοινωνό των σκληρών γεγονότων..., με έμπασε απόλυτα στην ατμόσφαιρα της εποχής..., μπόρεσε να με κάνει να αισθανθώ την ιδιοσυγκρασία των ηρώων και των ανθρώπων που παίρνουν μέρος σε μια τέτοια προσπάθεια..., με λίγα λόγια κατόρθωσε να ζήσω την κάθε λέξη του κειμένου. 
     Τα ιστορικά στοιχεία στα οποία τοποθετεί την μυθοπλασία του ο συγγραφέας, γι’ άλλη μια φορά, με εντυπωσίασαν καθώς ανήκω, δυστυχώς, σ’αυτούς που αγνοούσαν τελικά τα του Μακεδονικού ζητήματος. Οι πληροφορίες που δίνονταν στο τέλος του κειμένου αποτελούν ένα ξέχωρο βιβλίο γεμάτο ουσία που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο τον αναγνώστη, του εναντίον του δίνουν το έναυσμα να ψάξει και να ενημερωθεί κι άλλο γι' αυτό το ιστορικό γεγονός.
     Τέλος η ροή του κειμένου ήταν γρήγορη με τα κεφάλαια άψογα δομημένα και με έναν επίλογο που σε κάνει να ανυπομονείς για το δεύτερο μέρος καθώς οι ηρωίδες μας άφησαν σε ένα σημείο γεμάτο αγωνία για τις αποφάσεις που μένουν να πάρουν μα και για όσα καραδοκούν και απειλούν τις ηρωικές-συνειδητές πράξεις τους... 

      Διαβάστε τις «Γυναίκες της μικρής πατρίδας»! Πρόκειται για ένα ακόμα αριστούργημα στο οποίο η ατμόσφαιρα της σκληρής μα και ηρωικής εποχής, το συναίσθημα, τα μηνύματα για την πατρίδα και τα ιδανικά της ξεχειλίζουν κι αγγίζουν τον αναγνώστη! 
        Συγχαρητήρια στον συγγραφέα!

       Ακολουθεί το φθινόπωρο του 2018 από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ το δεύτερο μέρος με τίτλο «Τα λιανοκέρια της μικρής πατρίδας» 

Βαθμολογία 5/5



Στοιχεία Βιβλίου:
Τίτλος: Γυναίκες της μικρής πατρίδας
Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαθεοδώρου
Εκδ.: Ψυχογιός
Ημερ.Εκδ.: 08/03/2018
Σελ.: 624









Δήμητρα Κωλέτη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου